Μια εικόνα, 236 λέξεις
Γιάννης Κουκουλάς
Εφ.Συν., 16.05.21
Τέτοιες μέρες πριν από ακριβώς 80 χρόνια ξεκίνησε να προβάλλεται στις ΗΠΑ ο «Πολίτης Κέιν», το αριστούργημα του Ορσον Γουέλς που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς κριτικούς και μεγάλο μέρος του κοινού η σημαντικότερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η ζωή του μεγιστάνα του τύπου Τσαρλς Κέιν (φανταστικού προσώπου που βασίστηκε εν μέρει στους βίους και στο έργο μεγαλοεπιχειρηματιών της εποχής, όπως του εκδότη William Randolph Hearst) ανατέμνεται και περιγράφεται από τον Γουέλς, ο οποίος παίζει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, συνθέτοντας μια μοναδική «βιογραφία», πρωτοποριακά σκηνοθετημένη.
Η ταινία κέρδισε από νωρίς τα ευμενή σχόλια των κριτικών αλλά δεν σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία λόγω προβλημάτων διανομής και δυσκολιών που ανέκυψαν μετά τα εμπόδια που δημιούργησε στην προβολή της ο ίδιος ο Hearst. Προτάθηκε για εννέα βραβεία Οσκαρ αλλά κατάφερε να κερδίσει μόνο αυτό του Πρωτότυπου Σεναρίου μέσα σε ένα αρνητικό κλίμα ακόμα και τη μέρα της απονομής.
Αν και είναι δύσκολο να μιλήσεις για κάτι μεμονωμένο από την ταινία, μια και πρόκειται για ένα σπάνιο εν συνόλω επίτευγμα, η πιο πολυσυζητημένη λεπτομέρειά της είναι αναμφίβολα το αινιγματικό «Rosebud» που ψελλίζει ξεψυχώντας ο ηλικιωμένος εκατομμυριούχος.
Γι’ αυτή τη λέξη στο φθηνό, ξύλινο έλκηθρο που συμβόλιζε την αθωότητα της παιδικής ηλικίας (και την απώλειά της) έχουν χυθεί τόνοι μελάνι. Λίγο μελάνι στην αναζήτηση του νοήματος του Rosebud προσθέτει και ο Τάσος Ζαφειριάδης στη μοναδική σειρά «Σπιφ και Σπαφ» (2002). Επιβεβαιώνοντας με τα λόγια του Σπαφ την απαισιοδοξία του Σπιφ.
