Και διηγώντας τα να κλαις
ΚΑΡΕ ΚΑΡΕ 03.08.24
Γιάννης Κουκουλάς
«Μια από τις πρώτες μέρες της “Καραντίνας” βγήκα έξω να περπατήσω στη Χαλκίδα – για λίγο και σαν κυνηγημένος, μην τυχόν και κολλήσω. Ενώ καθόμουν σ’ ένα καφενείο (δεν είχαν κλείσει ακόμα), είδα ξαφνικά στο πρωτοσέλιδο μιας τοπικής εφημερίδας τον τίτλο “Με βλέπει σαν λεπρό”. Ακριβώς απέναντί μου ήταν δυο ηλικιωμένοι με μάσκα. Κάθονταν αντικριστά, σε διαφορετικό τραπέζι, αμίλητοι. Σαν να αιωρούνταν πάνω απ’ τα κεφάλια τους η λεζάντα που είχα δει προηγουμένως, όμοια με συννεφάκι από κόμικς που αποτύπωνε τη σκέψη τους. “Με βλέπει σαν λεπρό” έμοιαζε να σκέφτεται ο ένας για τον άλλον», γράφει ο Αχιλλέας Ραζής στον πρόλογο του «Με βλέπει σαν λεπρό» (εκδόσεις Λέσχη Φίλων Εικοστού Αιώνα, 48 σελίδες), διευκρινίζοντας το νόημα του τίτλου. Ο Ραζής, ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους, έχει δημιουργήσει όλες τις εικόνες-κολάζ του βιβλίου κατά την περίοδο της καραντίνας λόγω Covid, ενώ τα κείμενα του οιονεί ημερολογίου υπογράφει ο Τάσος Ζαφειριάδης («Σπιφ και Σπαφ», «Ο Κυρ Κονγκ», «Χαρακώματα» σε σενάριο Πέτρου Χριστούλια κ.ά.), καλύπτοντας με σύντομες περιγραφές το κρίσιμο χρονικό διάστημα από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο του 2020.
Ραζής και Ζαφειριάδης φιλοτέχνησαν, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, εικόνες και κείμενα αντιστοίχως, τα οποία, ωστόσο, τοποθετημένα στις σελίδες του ίδιου έργου συνθέτουν κάτι σαν τα κόμικς απομνημονεύματα της όχι και τόσο μακρινής εποχής του εγκλεισμού, ένα μικρό χρονικό παράξενων σκέψεων και αλλόκοτων συναισθημάτων που γεννήθηκαν εκτός κανονικότητας, σε μια πρωτόγνωρη νέα πραγματικότητα. Όπως επισημαίνει ο Ζαφειριάδης, τα κείμενα αποτελούν αυτούσιες «εγγραφές» της περιόδου και δεν πειράχτηκαν εκ των υστέρων, κάτι που εν μέρει αιτιολογεί πιθανές υπερβολές και εν θερμώ κρίσεις. Το αποτέλεσμα αυτής της ενδιαφέρουσας καλλιτεχνικής συνύπαρξης, σε κάθε περίπτωση, λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο «αναμνηστικό» μιας περιόδου «που θα θέλαμε να ξεχάσουμε μα κατά κάποιο τρόπο ήδη νοσταλγούμε».