Αναστάσιος Ζαφειριάδης, Χριστόφορος Νικολάου
«Χακί Χαϊκού, στρατευμένη ποίηση»
εκδ. Φαρφουλάς, έτος 2009
Πηνελόπη Ζαρδούκα
Περιοδικό “Μανδραγόρας” τ. 43, Φθινόπωρο 2010
Ιαπωνική ποιητική ή αλλιώς, ποίηση της Ανατολής. Το χαϊκού είναι μια ποιητική φόρμα παραδοσιακή, ευρέως γνωστή και πολλάκις χρησιμοποιημένη από τη δυτική λογοτεχνία του εικοστού αιώνα και του αιώνα μας (Οκτάβιο Πας, Γιώργος Σεφέρης κ.ά.). Η ερώτηση που μένει είναι τι κάνει ένα τέτοιο ποιητικό είδος ντυμένο στα «χακί». Ο λογοπαικτικός τίτλος μας προδιαθέτει για στιγμές χαϊκού πίσω από την πύλη του στρατοπέδου και όχι μόνο.
«Τ’ άρβυλα είναι/ σκληρά σαν τη θητεία/ τους βάζω πάτους» μας λέει ένα από τα πολλά χαϊκού του βιβλίου τούτου. Και το οπισθόφυλλο δικαιολογεί «…Η συγγραφή τους ξεκίνησε ως απλός λογοτεχνικός ανταγωνισμός μεταξύ δύο φίλων κατά τη διάρκεια της θητείας τους και η θεματολογία αποδείχθηκε ανεξάντλητη…» Θεματολογία που όπως φαίνεται βρίθει εμπνεύσεων από την καθημερινότητα της στρατιωτικής θητείας της πατρίδας. «Τα μακαρόνια/ ζεστή άμορφη μάζα/ έχουν και σάλτσα».
Πολύ χιούμορ, βασισμένο σε στιγμές δύσκολες, βαρετές, πνιγηρές και ανιαρές, τοποθετημένο σε φόρμα χαϊκού, όχι λόγω άμεσης θεματικής συγγένειας, μα περισσότερο σαν αφορμή, σαν άσκηση στο τρίστιχο συλλαβών 5/7/5.
Το οπισθόφυλλο καταλήγει «…Τα χαϊκού αυτά είναι τελικά μια σύγχρονη ημερολογιακή καταγραφή του στρατιωτικού βίου εν Ελλάδι.» Ευτυχώς για εμάς βέβαια, ουδεμία σχέση με τη «στρατευμένη» ποίηση έχουν. ‘Όσο για τον πειραματισμό, πέρα από το στιγμιαίο χιούμορ, η ποιητική φόρμα δανείζει μονότονα την αίγλη και τη στιβαρότητά της σ’ ένα περιεχόμενο που πάσχει από λογοτεχνικής άποψης και ουσίας .
«Ξεχορτάριασμα/ Κρύψου να μη μας χώσει/ ο Δεκανέας.»